Oudervraag:

Ik heb mijn zoon (5) betrapt toen hij met ons buurmeisje (8) op zijn kamer speelde. Ze hadden allebei hun broek naar beneden en hij lag op haar. Ik ben boos geworden en heb gezegd dat dit geen spel het is voor kinderen. Ook heb ik haar naar huis gestuurd. Ik vraag me nu af of ik niet te heftig heb gereageerd en ook wil ik weten of ik met onze buren moet praten hierover.

Antwoord:

Het is altijd goed om als ouder een oogje in het zeil te houden als je kinderen spelen. Seksueel spel bij kinderen is heel normaal. Wel is het belangrijk dat ze zich aan bepaalde spelregels houden. Eén daarvan is dat ze ongeveer van dezelfde leeftijd zijn, omdat er anders sprake kan zijn van dwang of intimidatie. De leeftijdsgrens is ongeveer 3 tot 5 jaar leeftijdsverschil, maar dat is ook afhankelijk van de kinderen. Als het ene kind van nature minder goed van zich afbijt, kan een kind van 1 of 2 jaar ouder al intimiderend zijn.

Heb je nog met je zoon gesproken over dit spel? Vond hij het leuk en spannend? Of kwam het initiatief van het buurmeisje? Het kan zijn dat hij dit niet geheel vrijwillig deed, ze is namelijk 3 jaar ouder.

Je kunt dit voorval goed gebruiken om de spelregels voor seksueel spel aan je zoon uit te leggen (zie spelregels). De regels blijven beter hangen aan de hand van een concrete gebeurtenis, dus doe er je voordeel mee. En natuurlijk heb je ook je eigen regels. Het kan best zijn dat de ene ouder er geen problemen mee heeft als de kinderen bloot spelen, terwijl de andere ouder wil dat de onderbroek of alle kleren aan moeten blijven. Bedenk hoe jij hierover denkt.

Boos worden wordt afgeraden. Het is tenslotte iets wat bij de normale seksuele ontwikkeling hoort. Je kunt daar later nog op terugkomen, bijvoorbeeld door te zeggen: ‘Ik schrok ervan en daarom werd ik boos. Eigenlijk is dit niet iets om boos om te worden. Wel wil ik de volgende keer dat je je onderbroek aan houdt als jullie samen spelen.’

Of je met de buren moet praten ligt eraan. Gebeurt dit spel vaker en is het onder dwang, dan is er een duidelijke reden om eens een gesprek aan te knopen met ze. Je kunt ze vertellen wat je hebt gezien. Misschien doet hun dochter dit vaker en ook bij andere kinderen. Het is dan belangrijk dat de ouders ervan horen.
Als het eenmalig gebeurt zonder dwang, kun je het ook laten voor wat het is. Niet elk spelletje dat kinderen met elkaar spelen hoeft door de ouders geëvalueerd te worden.